زلف بــــر باد مــده تا نــدهی بــــــربــادم

نــــاز بنیاد مکـــــن تــــا نکنــــی بنیــــادم

می مخوربا همه کس تانخورم خون جــگر

سرمکش تا نکشد سر بفلک فــــــــــریـادم

زلف را حلقـــــه مکـــن تا نکنــی در بندم

طره را تاب مـــده تـــــــا نــدهی بربــــادم

یار بیگانه مشو تــــا نبــــری از خــویشــم

غم اغیار مخـــور تا نکنــــــــی نــا شـــادم

رخ برافـروز که فارغ کنی از برگ گلـــم

قــــد برافراز کـــه از سرو کنــــــی آزادم

شمع هــر جمع مشو ورنه بســـوزی مـارا

یاد هـــر قوم مکن تــــا نروی از یـــــــادم

شهـــــره شهـــر مشــو تا ننهم سر در کوه

شــــور شیــرین منما تــا نکنـــی فرهـــادم

رحم کن بر من مسکین و بفـــــریــادم رس

تـــــا بخــاک در آصف نـــــرسد فــریــادم

حافظ از جورتو حاشا که بگردانـــــد روی

من از آن روز که در بنـــد تـــــــوام آزادم

ای نسیم سحــــر آرامگــاه یــار کجــــــاست

منزل آن مـــه عــــــاشق کش اعیار کجاست

شب تــار است وره وادی ایمــــن در پیـــش

آتش طــور کجــا موعد دیـــــــدار کجــاست

هر که آمـــد به جهــان نقش خـــــرابی دارد

در خـــرابات بگــوئیــد که هوشیار کجـاست

آنکس است اهــل بشارت که اشــــارت دانـد

نکته هــا هست بسی محــرم اسرار کجـاست

هر سرموی مرا با تو هــزاران کـــــار است

ما کجـــائیــم و ملامتگـــر بیـــکار کجـــاست

باز پرسیـــد ز گیســوی شکــــن در شکـنــش

کــاین دل غمـــزده سرگشته گـرفتار کجـاست

عقــل دیــوانه شد آن سلسلــــه مشکیــــن کـو

دل زمــا گـوشه گـرفت ابروی دلدار کجاست

ساقـی و مطـرب و می جملـه مهیاست ولـــی

عیـش بـی یار مهیــا نشــود یــار کجـــــــاست

حافظ از باد خـــزان در چمــن دهـــــر مـرنج

فکــر معقول بفــرما گــل بی خـــــار کجاست

 

 

زندگي چيست ؟ اگر خنده است چرا گريه ميكنيم ؟ اگر گريه است چرا خنده ميكنيم ؟ اگر مر گ است چرا زندگي مي كنيم ؟ اگر زندگي است چرا مي ميريم ؟اگه عشق است چرا به آن نمي رسيم ؟ اگه عشق نيست چرا عاشق هستم

 

az man porsid ba khatere chi wa ki zanda asty . ba in ke delam faryad mizad (ba khatere to) barayahsh goftam ba khatere hich kas . azash porsidam to ba khatere ki zend asty dar hali ke ashk dar cheshmanash jam shoda bood goft: ba khatere kasi ke be khatere hich kas   zande nist

 

دوستي شايد عشق است که ميسازدو ميسوزد و شايد ترانه ايست که هر دم آوايش در دل جاريست ليکن هر جه هست زيباست

 

 صداي يک بوسه به بلنداي صداي گلوله ي توپ نيست اما انعکاس آن مدت زيادي باقي خواهد ماند؛پس عزيزم مي بوسمت تا صداي عشق من تا مدت ها در قلبت انعکاس داشته باشد

 

 

 

 زندگي زيباست زشتي‌هاي آن تقصير ماست، در مسيرش هرچه نازيباست آن تدبير ماست! زندگي آب رواني است روان مي‌گذرد... آنچه تقدیر من و توست همان مي‌گذرد

 

 

همانطور که به زيبايي تو خيره شده ام ، با خود مي انديشم ، هرگز فرشته اي را ديده ام که در ارتفاعي چنين پايين پرواز کند

 

                                                                                                

دبير فارسي بودم نامت را اولين غزل از صفحه کتابها مي نهادم اگر دبير الجبر بودم عشق مجهول تو را بر قلب معلوم خودم بخش ميکردم تا معادله محبت پديد آيد اگر دبير هندسه بودم ثابت مي کردم که شعاع 

نگاهت چگونه از مرکز قلبم گذشت